Nowoczesna architektura to nie tylko bogactwo form i ciekawych materiałów wykończeniowych, ale także bezpieczeństwo. Na ten warunek kładzie się szczególnie silny nacisk w przypadku, gdy budynki mają służyć przede wszystkim ludziom. Dzięki narzuconym przez prawo ścisłym i bardzo rygorystycznym wymogom udaje się uniknąć wielu tragedii, jak i zminimalizować ewentualne straty finansowe.
Czynnikiem, który w bardzo dużym stopniu decyduje o bezpieczeństwie danego obiektu, jest jego odporność ogniowa. Obecnie prawo budowlane określa już nie tylko, jaki poziom odporności pożarowej musi być osiągnięty dla budynków użyteczności publicznej, takich jak szpitale, hotele, szkoły czy biurowce, ale także dla domów jednorodzinnych i wielorodzinnych. Jasno wytyczone kryteria pozwalają również uniknąć niedopatrzeń, które w późniejszych etapach budowy mogłyby być trudne do usunięcia.
Etap projektowy
Osoba odpowiedzialna za wykonanie projektu budynku musi zastosować wymagane prawem minimum w zakresie odporności ogniowej budynków ? zarówno elementów zewnętrznych, jak i wewnętrznych. Wszelkie postanowienia dotyczące tych kwestii zostały zawarte w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.
Aby normy mogły być osiągnięte, konieczne jest oczywiście zastosowanie odpowiedniej klasy materiałów. Szczelność i izolacyjność ogniowa to dwa parametry określane dla każdego produktu, który będzie użyty podczas wznoszenia budynku. Wyrażone są one w minutach, a więc klasa odporności EI 60 oznacza, iż dany element powinien wytrzymać 60 minut bezpośredniego kontaktu z ogniem i nie dopuścić do jego rozprzestrzenienia się. Wytrzymałość ścian jest też w dużej mierze uzależniona od ich grubości ? przy zastosowaniu cegły ceramicznej pełnej i ścianie grubości 12 cm klasa odporności wynosi aż EI 120, zaś przy cegle modularnej i ścianie 9 cm już tylko EI 60.
Wzmocnienie odporności ogniowej
Każdy fragment budynku można dodatkowo wzmocnić i poprawić jego ognioszczelność. W tym celu wykorzystuje się innowacyjne rozwiązania, takie jak farby pęczniejące, opaski i kołnierze ogniochronne czy wreszcie specjalne preparaty do natryskiwania. Te ostatnie są najczęściej stosowane w zakładach przemysłowych czy petrochemicznych, gdzie ryzyko zapłonu jest wysokie. Dzięki tym preparatom zaś udaje się w bardzo dużym stopniu zminimalizować rozprzestrzenianie się ognia.
Najsłabszym punktem w walce z pożarem są zazwyczaj szczeliny pomiędzy poszczególnymi powierzchniami oraz elementy palne, takie jak rury PVC, płyty gipsowo-kartonowe, kable. Do ich ochrony najlepsze okazują się nie tylko opaski i kołnierze, dzięki którym klasa odporności wzrasta aż do EI 120, ale także różnego rodzaju pasty nakładane bezpośrednio na rury. Dzięki odpowiednim składnikom wyroby te mogą być stosowane również wewnątrz pomieszczeń, a ich estetyczne wykonanie pozwala zachować naturalny wygląd wnętrza.
Podczas dokonywania wyboru konkretnego preparatu czy też produktu ognioochronnego konieczne jest zapoznanie się z jego specyfikacją techniczną, którą producent każdorazowo udostępnia.
