Wielu młodych ludzi nie myśli o zakładaniu rodziny - zamiast tego poświęcają się karierze zawodowej lub swojej pasji. Niestety, nie zawsze jest to kwestia wyboru: niektórzy nie mają dzieci, ponieważ... nie mogą. Co zrobić, kiedy pragnienie poczęcia maleństwa przesłania wszystkie inne życiowe cele, a mimo to każda próba kończy się niepowodzeniem?
Krok pierwszy: wizyta u lekarza
W przypadku par, które latami starają się o dziecko, a wciąż im się to nie udaje, zapłodnienie in vitro może być ostatnią deską ratunku. Dlatego jeśli nie potrafimy zajść w ciążę przez dłuższy czas (powyżej roku), warto udać się do specjalisty, który określi powody naszych problemów i pomoże dobrać nam metodę leczenia.
Po zgłoszeniu się do kliniki, każdy z partnerów zostanie poddany badaniom, przeprowadzone zostaną także wywiady lekarskie. Celem tych czynności jest diagnostyka - podstawa do rozpoczęcia walki z niepłodnością.
Krok drugi: diagnostyka
Przyczyn niepłodności może być sporo: źle działająca gospodarka hormonalna, edometrioza, choroby metaboliczne, zaburzenia układu odpornościowego, ale także powikłania po operacjach, nieprawidłowości anatomiczne czy niewłaściwa masa ciała!
Niejednokrotnie wina znajduje się także po stronie partnera - aby doszło do zapłodnienia, nasienie musi spełniać pewne kryteria.
Ustalenie przyczyny dotychczasowych niepowodzeń to dopiero początek drogi. Musimy być jednak świadomi, że nie zawsze możliwe jest ustalenie jednego czynnika, który powoduje, że nie możemy zajść w ciążę i nie zawsze znajdziemy medyczne przeciwwskazania.
Krok trzeci: określenie kierunku leczenia i przygotowanie do in vitro
Jeśli lekarzom uda się wykluczyć bezpłodność (czyli nieodwracalną niemożność posiadania dzieci), następuje kolejny etap: dobór formy leczenia. W niektórych przypadkach wystarczy zastosować się do porad specjalistów (dietetyk, psycholog, immunolog), kiedy indziej niezbędna jest farmakologia.
Kiedy zostanie podjęta decyzja o zapłodnieniu in vitro, w pierwszej kolejności kobiecie podaje się środki hormonalne. Ich celem jest stymulacja pracy jajników, tak by można było uzyskać więcej komórek jajowych niż podczas naturalnie przebiegającego cyklu. Kiedy komórki są już dojrzałe, są pobierane z ciała kobiety, a mężczyzna oddaje nasienie.
Krok czwarty: zapłodnienie i ciąża
Gamety zostają poddane analizie i wybierane są te najlepsze gatunkowo w celu utworzenia zarodka. Zazwyczaj wystarczy pozostawić je w sprzyjającym środowisku i samoczynnie dochodzi do zapłodnienia, rzadziej wstrzykuje się plemniki do komórki.
Gdy dojdzie już do zapłodnienia jajeczka, jest ono umieszczane w macicy kobiety za pomocą cienkiego cewnika. Dalej ciąża przebiega już zupełnie naturalnie, tak jak w przypadku zwykłego zapłodnienia. Aż do porodu matka powinna pozostawać pod stałą kontrolą lekarzy.
